piątek, 26 lipca 2019

Choroba dwubiegunowa, a borderline

Choroba afektywna dwubiegunowa podobnie jak osobowość chwiejna emocjonalnie typu borderline charakteryzują się dużą zmiennością nastroju jednak czy to podobieństwo sprawia, że te dwie dolegliwości są nie do odróżnienia? Błąd. Między nimi występuje wiele różnic. W tym wpisie wskaże wam kilka z nich.


ChAD vs BPD:

Cechy wspólne:
  1. Duża impulsywność
  2. Myśli/tendencje (para)samobójcze
  3. Niestabilność emocjonalna
  4. Niestabilne relacje międzyludzkie
  5. Nieadekwatny gniew
  6. Oba mają tendencję do rozwijania się we wczesnej dorosłości


Różnice:
  1. Choroba afektywna dwubiegunowa jest chorobą, borderline zaś to zaburzenie;
  2. Objawy wspólne dla obu dolegliwości występują w znacznie większym nasileniu w przypadku osób z zaburzeniem borderline;
  3. W przebiegu choroby dwubiegunowej pojawiają się dwa różne epizody zwane manią i depresją. W przypadku zaburzenia borderline również mamy do czynienia z dwoma fazami jednak tutaj są one określane jako epizody czarno-białego myślenia lub też jako rozszczepienie;
  4. U osób z chorobą dwubiegunową impulsywność jest związana z występowaniem epizodów mani bądź depresji, natomiast u osób z borderline jest to jeden z najczęściej występujących objawów, który w przebiegu zaburzenia jest stale obecny;
  5. Zmiany nastroju w przypadku dwubiegunówki nie są powiązane z żadnymi zdarzeniami. W przypadku borderline są one bardzo silnie powiązane z tym co dzieje się w życiu cierpiącego na to zaburzenie;
  6. U osób, u których zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową musiał wystąpić co najmniej jeden epizod depresji oraz manii lub hipomanii z dominującym uczuciem euforii. Aby zdiagnozowano zaburzenie borderline występować muszą częste zmiany nastroju spowodowane tym jak rozwinęła się osobowość z występującą przy tym drażliwością, uczuciem smutku, pustki oraz lękiem;
  7. Długość epizodów manii/hipomanii oraz depresji w dwubiegunówce to aż od kilku dni do kilku tygodni podczas, gdy zmiany nastroju w przypadku zaburzenia borderline mogą następować nawet co 5 minut;
  8. Choroba dwubiegunowa jest zaburzeniem afektywnym, zaś borderline jest zaburzeniem osobowości. Dwubiegunówka skupia się więc głównie na zaburzeniach związanych z nastrojem chorego, a borderline wywiera wpływ przede wszystkim na relacje międzyludzkie, które znacznie utrudnia;
  9. Choroba afektywna dwubiegunowa da się leczyć przy pomocy farmakoterapii. Celem jest uzyskanie stanu bezobjawowego czyli tzw. remisji podczas, gdy borderline jako zaburzenie osobowości jest ciężkie do całkowitego wyleczenia, aczkolwiek możliwa jest ogromna poprawa osiągana przy pomocy psychoterapii do tego stopnia, że osoba cierpiąca jest w stanie poprawnie funkcjonować w społeczeństwie;
  10. Zaburzenie borderline znacznie częściej (nie zawsze) jest związane z traumatycznymi zdarzeniami z dzieciństwa niż choroba afektywna dwubiegunowa.


To by było na tyle. Mam nadzieję, że ten wpis dostarczył nieco wiedzy na temat choroby dwubiegunowej, a także borderline i że teraz różnice między nimi są dla was o wiele bardziej widoczne.

Pozdrawiam wszystkich gorąco! Buziaki! 😘

wtorek, 23 lipca 2019

Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD)

Prawie każdy z nas spotkał się z pojęciem choroby afektywnej dwubiegunowej w pełnej, bądź też skróconej wersji tej nazwy. Ale czym tak właściwie jest słynna ,,dwubiegunówka"? Jakie są jej objawy? Jak ją leczyć? Już wszystko mówię...

ChAD, czyli co?:
Choroba Afektywna Dwubiegunowa (ChAD) - jest to grupa stale nawracających zaburzeń psychicznych, w których pojawiają się zespoły depresyjne oraz maniakalne lub też hipomaniakalne, między którymi mogą występować okresy bezobjawowe (okresy remisji). Szacuje się, że na ChAD cierpi 0,4-1,5% populacji.
Typy:
Można wyodrębnić dwa typy choroby dwubiegunowej:
  • Typ 1 - ChAD I - występują epizody depresyjne i maniakalne
  • Typ 2 - ChAD II - występują epizody depresyjne i hipomaniakalne
Czym różni się mania od hipomanii? Oba są epizodami podwyższonego nastroju, który charakteryzuje tę chorobę, jednak nasilenie tego epizodu w przypadku hipomanii jest o wiele niższe, niż w przypadku manii.

Rozpoznanie:
Rozpoznania dokonuje się na podstawie wywiadu oraz obrazu klinicznego. Diagnoza choroby afektywnej dwubiegunowej może być postawiona po wystąpieniu przynajmniej dwóch epizodów: depresji, manii, hipomanii lub mieszany, z czego tylko jeden może być depresyjny. Gdy wystąpią dwa epizody depresji wówczas diagnozowana jest choroba afektywna jednobiegunowa czyli po prostu zaburzenie depresyjne nawracające.
Objawy:
Podstawowym objawem ChAD jest występowanie epizodów depresji oraz manii/hipomanii. Każdy z epizodów ma swoje objawy.
Epizod depresyjny:
  • obniżony nastrój
  • spowolnienie psychoruchowe
  • problemy ze snem
  • myśli/tendencje samobójcze
  • zmiany apetytu
  • anhedonia
  • obniżenie samooceny
  • trudności z podejmowaniem decyzji
  • halucynacje lub urojenia (tylko w przypadku zaburzenia z objawami psychotycznymi)
Epizod maniakalny:
  • natłok myśli
  • podwyższony nastrój
  • wysoki poziom energii
  • zmniejszona potrzeba snu
  • wielomówność
  • nerwowość
  • podejmowanie lekkomyślnych działań
  • trudność w koncentracji
  • podniecenie psychoruchowe
  • zawyżona samoocena
  • halucynacje lub urojenia (tylko w przypadku zaburzenia z objawami psychotycznymi)
Leczenie:
Główną metodą leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej jest farmakoterapia. Najczęściej stosowane są tzw. leki normotymiczne (stabilizatory nastroju). Działają one przeciwdepresyjnie i/lub przeciwmaniakalnie, a przy tym nie pogarszają żadnego aspektu tej choroby. Dodatkową mają też za zadanie zapobiegać nawrotom.
Oprócz stabilizatorów nastroju czasem stosuje się także inne leki w zwalczaniu poszczególnych epizodów: antydepresanty, leki nasenne, benzodwuazepiny oraz leki przeciwpsychotyczne.
W leczeniu pomocna może być także psychoterapia, która pomaga radzić sobie w trakcie przeżywanego aktualnie epizodu.


To byłoby tyle na ten temat. Jeżeli czujecie, że wpis ten może was dotyczyć lub też kogoś w waszym otoczeniu koniecznie zadbajcie o kontakt ze specjalistą. Choroba ta podobnie jak żadna inna sama nie minie i należy skorzystać z możliwej pomocy.

Na koniec życzę wszystkim miłego dnia! 😘

wtorek, 2 lipca 2019

Osobowość chwiejna emocjonalnie - typ impulsywny

Po części o osobowości chwiejnej emocjonalnie pisałam już w poprzednim wpisie. Wspomniałam także, że jednym z dwóch typów tego zaburzenia jest borderline, który już omówiłam. Jednym z dwóch...a jaki jest ten drugi? Jest to właśnie tzw. typ impulsywny. 
Definicja:
Typ impulsywny jest jednym z typów osobowości chwiejnej emocjonalnie. Jest to zaburzenie, które głównie charakteryzuje się impulsywnością, występowaniem gwałtownych zachowań bez przewidywania możliwych ich konsekwencji.

Kryteria diagnostyczne:
Aby móc wskazać typ impulsywny, najpierw w ogóle musi zostać zdiagnozowana osobowość chwiejna emocjonalnie. Aby się tak stało pacjent w trakcie rozmowy z psychiatrą/psychoterapeutą/psychologiem musi wykazać przynajmniej trzy z poniższych cech:
  • Niestabilność emocjonalna
  • Brak kontroli impulsywnych zachowań
  • Tysiące myśli w głowie
  • Duże napięcie wewnętrzne
  • Wroga postawa względem innych ludzi
  • Wybuchy gwałtownych zachowań
  • Chęć wyżycia się na innych
  • Ogólna nienawiść
W momencie, w którym postawiono diagnozę osobowości chwiejnej emocjonalnie, nie możemy od razu mówić o typie impulsywnym. Aby stwierdzono typ impulsywny pacjent musi wykazać conajmniej dwa z poniższych objawów:
  • Gwałtowne zachowania podejmowane bez zważania na konsekwencje
  • Niestabilny i kapryśny nastrój
  • Trudności z odraczaniem nagród za swoje działania
  • Brak kontroli nad gniewem oraz gwałtownością zachowań
  • Kłótliwość i tendencja do wchodzenia w konflikty, zwłaszcza, gdy jego działania zostały skrytykowane
Jeśli wybierając się do specjalisty, podczas diagnostyki wykażemy te objawy to najprawdopodobniej zostanie nam postawiona diagnoza właśnie osobowości chwiejnej emocjonalnie typu impulsywnego.
!WAŻNE: Ostateczną diagnozę stawia psychiatra! 
Przyczyny zachorowań:
Ciężko jest wskazać kilka konkretnych przyczyn sprawdzających się w każdym przypadku, aczkolwiek wśród najczęstszych można wyróżnić:
  • Genetyka
  • Wpływ otoczenia
  • Nieumiejętność prawidłowej oceny rzeczywistości
  • Czynniki zdrowotne
Leczenie:
Jako, że jest to zaburzenie, a nie choroba leczenie skupia się bardziej na psychoterapii. Najbardziej zalecane nurty to psychodynamiczny oraz dialektyczno-behawioralny. 
Leczenie farmakologiczne ma jedynie charakter wspomagający i jest konieczne tylko czasem np. w wypadku występowania innych zaburzeń/chorób mogących przeszkadzać w terapii.

Ciekawostki:

  • Typ impulsywny występuje o wiele rzadziej niż typ borderline
  • W terapii największe znaczenie ma zdobycie zaufania pacjenta, co bywa niezwykle trudne
  • W większości przypadków nie występują myśli samobójcze.


To tyle na ten temat. Mimo, że osobowość chwiejna emocjonalnie typu impulsywnego występuje dość rzadko to nie należy jej lekceważyć, gdyż jest ona bardzo problematyczna zarówno dla zaburzonego jak i dla jego otoczenia. Najważniejsze w leczeniu jest nasze wsparcie, które bardzo pomoże w terapii.

Na koniec życzę wszystkim miłego dnia! Buziaki! 😘